Beweging is voor mij niet 1 simpele actie, geen doel op zich. Het is een flow, een taal zonder woorden. Toen ik rond mijn 20ste yoga ontdekte, ging er iets open in mij. Een golf van emoties, gedachten die over me heen spoelde. Het voelde als een thuiskomst, alsof mijn lichaam me zachtjes aan de hand nam op een innerlijke reis.

Maar die reis was niet zonder hobbels. Yoga toonde me de plekken waar ik vastzat, waar mijn koppigheid en rigiditeit me tegenhielden. Tegelijkertijd opende het mijn hart, leerde me zachtheid. Toch, na verloop van tijd, begon mijn lichaam te fluisteren... soms zelfs te schreeuwen. Blessures. Ik had te veel gewild, te hard geduwd. ‘Ooops :)’

Langzaam begon ik te begrijpen dat ik niets 'moest'. Mijn practice hoefde geen afvinklijstje te zijn. Het was tijd om echt te luisteren naar wat goed voelde voor mijn lichaam. Loslaten bleek een uitdaging, vooral na jaren trouw te zijn geweest aan een bepaalde vorm. Maar de pijn dwong me tot een confrontatie: waarom bleef ik mezelf pushen, terwijl mijn lichaam allang signalen gaf dat het anders wilde?

Ik ontdekte dat ik gevangen zat in mijn hoofd, verlangend naar vrijheid, maar op een manier die mijn lijf uitputte. Als je me al een tijdje volgt, weet je vast nog hoe vaak ik sprak over mijn blessures en pijntjes.
De afgelopen vier jaar ging ik op een andere zoektocht. Hoe kan ik bewegen zonder mijn grenzen te overschrijden? Hoe kan ik helen, écht luisteren? En het is gelukt.
Beweging is nu geen verplichting meer. Ik beweeg omdat het goed voelt, omdat mijn lichaam aangeeft wat het nodig heeft, en ik luister.

Beweging heeft zoveel in mij in gang gezet en is altijd mijn kompas geweest om te voelen wat er speelt. Dit is ook de kracht in mijn werk. Ik werk met het lichaam, want daar ligt de sleutel. In die diepe verbinding schuilt de magie.

Wil jij ook de connectie met je lichaam herstellen? Stuur me een berichtje voor meer info of om je eerste sessie in te plannen.